امروز: پنجشنبه 9 فروردین 1403
دسته بندی محصولات
بخش همکاران
بلوک کد اختصاصی

تحقیق درباره فراز و فرود جنبش نئورئالیسم ایتالیا

تحقیق درباره فراز و فرود جنبش نئورئالیسم ایتالیا دسته: هنر و گرافیک
بازدید: 4 بار
فرمت فایل: doc
حجم فایل: 20 کیلوبایت
تعداد صفحات فایل: 23

تحقیق درباره فراز و فرود جنبش نئورئالیسم ایتالیا دارای 23 صفحه در قالب Word

قیمت فایل فقط 19,500 تومان

خرید

توضیحات :

تحقیق درباره فراز و فرود جنبش نئورئالیسم ایتالیا دارای 23 صفحه در قالب Word.

بخشی از متن :

سیر رئالیسم نو در ایتالیا

در پایان دوره صامت، نشانه‌هایی از حركت و حیات در استودیوهای ایتالیا به چشم می‌خورد كه نشان می‌داد سینماگران آن مهارت فنی را كه در جاهای دیگر پدید آمده بود، رفته رفته به دست می‌آورند. فیلمسازان ایتالیایی، به رهبری الساندرو بلازتی كه هم كارگردان بود و هم مدیر مجله «سینما گرافو» سنت فیلمهای با شكوه و افسانه‌های پرماجرا را رها می‌كردند. نخستین فیلم بلازتی. «سوله» (1929) از نقشه وسیع موسولیتی برای خشكاندن باتلاقهای «پوتین» حكایت می‌كرد. توفیق فوری این فیلم نشان داد كه برای گرفتن موضوع فیلم می‌توان به سایر جنبه‌های مثبت معاصر نیز رجوع كرد. اما تهیه كننده ایتالیایی تردید نشان دادند و منتظر ماندند تا آنكه فیلم ناطق آمد و خوابهای بلازتی را عجالتاً باطل كرد.

استودیوها، چه برای انتخاب موضوع و چه برای انتخاب بازیگران خود، به تئاتر روی آوردند، و سر و صدای آوازهای عاشقانه كه از فیلمهای ناطق برخاست، فریاد كسانی را كه می‌خواستند فیلم رنگ واقعی و ارزش فنی داشته باشد در خود غرق كرد. در نخستین سالهای فیلم ناطق، در ایتالیا بیشتر فیلمهای ساز و آواز و ماجراهای عاشقانه و كمدیهای اتاق خواب ساخته می‌شد، كه غالباً از روی نمایشنامه‌های تئاتری تهیه می‌شد. خود ایتالیاییان این فیلمها را «فیلم تلفن سفید» می‌نامیدند، زیرا كه بیشتر ماجراهای فیلم در اطراف تلفن سفیدی كه در اتاق خواب قهرمان زیبای داستان بود دور می‌زد.

چنانكه پیشتر گفتیم فاشیستها در ابتدا چندان توجهی به سینما نداشتند. البته دولت ساختن فیلمهای تاریخی را كه در ستایش ظهور حزب فاشیست یا درباره زندگی فهرمانان ملی- مانند گاریبالدی یا اتورفیراموسكا یا سالواتور روزا- سخن می‌گفتند، تشویق می‌كرد، اما بیش از این كاری صورت نمی‌گرفت؟ سیل فیلمهای تبلیغاتی كوتاه مدت كه به وسیله استودیوی دولتی «لوچه» ساخته می‌شد برای مقاصد فاشیستها كافی بود. هنگامی كه سینمای ناطق اختراع شد، استودیوی «لوچه» سه دستگاه كامیون مخصوص ضبط صوت نیز به وسایل خود افزود، و بدین‌ترتیب رجزخوانیهای پرشور موسولینی جزو همه یلمهای خبری شد.

این فیلمهای خبری، و هر فیلم كوتاه مدت دیگری كه به وسیله «لوچه» ساخته می‌شد، به حكم دولت می‌بایست در همه سینماها در سراسر ایتالیا نشان داده شوند. گذشته از این قبیل دردسرهای مختصر، تهیه‌كنندگان و توزیع كنندگان و سینماداران ایتالیا تا سال 1935 كمابیش به حال خود گذاشته می‌شدند.

اما در فاصله 1935 و 1940 وضع رفته رفته دگرگون شد. موسولینی آن جنگها و بارزاتی را كه امیدوار بود به گسترش امپراتوری ایتالیا و افزایش عظمت شخص او كمك كند، آغاز كرده بود. می‌بایست آتش احساسات ملی و غرور ملی را تا حد جنون دامن زد. در این دوره بود كه دولت به تدریج به صنعت سینما تسلط یافت. اما این تسلط از راه تصاحب رك و راست استودیوها صورت نگرفت، بلكه قضیه بدین شكل بود كه دولت هیجده استودیوی برگزیده را از راههای پیچید. و گوناگون مورد حمایت قرار داد.

تهیه كنندگان اكنون می‌توانستند تا حدود 60 درصد هزینه فیلم خود را از بانكهای دولتی وام بگیرند، و اگر می‌توانستند نشان دهند كه فیلم آنها مردم پسند، یا هنری، یا تبلیغاتی است، فقط می‌بایست قسمت ناچیزی از وام خود را پس بدهند.

در چنین شرایطی ممكن نبود هیچ استودیویی ضرر بدهد، هر چند در فیلمهایش نشانی از توفیق نباشد. چیزی نگذشت كه استودیوها شروع كردند به دادن مشاغل مهم به نور چشمیهای سیاسی، زیرا كه این اشخاص می‌توانستند امتیازات بیشتری از مدیران بانكهای دولتی بگیرند. هنگامی كه ویتوریو، پسر موسولینی، به عنوان رئیس بزرگترین استودیوی ایتالیا، «اروپا فیلم» وارد صنعت سینما شد، شیوه «خاصه خرجی» در سینمای ایتالیا به حد كمال رسید.

همچنین دولت فرمان داد كه هرچه فیلم خارجی كه در ایتالیا به نمایش گذاشته شود، باید دوبله شده باشد و كار دوبله كردن را هم خود ایتالیاییان انجام داده باشند. این امر نه تنها مشاغل سینمایی تازه ای پدید آورد، بلكه به ایتالیاییان امكان داد كه هر نكته ای را كاملاً مواق مرام فاشیسم نیافتند از فیلمهای خارجی حذف كنند. این سانسور بی دردسر تسلط دولت را بر سینما افزایش داد. در عین حال، دولت جوازهای گرانبهای دوبله كردن و توزیع این فیلمها را به استودیوهایی زیاد باشد. این شیوة حمایت از هنر، هنرمندان را پاك دلسرد كرد. در حقیقت هیچ شیوة دیگری نمی توانست تا این اندازه در افزایش خرجهای بیهوده و كاهش آفرینش هنری مؤثر باشد.

باتوجه به میزان تسلط دولت بر صنعت سینما، چه از لحاظ مالی و چه از طریق گماشتن نور چشمهای سیاسی بر مشاغل مهم، عجیب است كه تعداد فیلمهای تبلیغاتی صریح اندك بود. به نظر می‌رسد كه ایتالیاییان به تبلیغات منفی قانع بودند. همین قدر كه در فیلمهای آنها از افكار دموكراتی و حقوق و آزادیهای مدنی و سایر تفاهیم «منحط» اثری دیده نمی شد، راضی بودند. «اتورمارگادونا» Ettore Margadonna یكی از مورخان برجسته سینمای ایتالیا، می نویسد: «در میان بیش از پانصد فیلم ـ كه در فاصله سالهای 1930 و 1942 در ایتالیا تهیه شده ـ آن فیلمهایی كه از حیث مضمون صددرصد فاشیستی بودند، از شماره انگشتان یك دست تجاوز نمی كنند.» از آن جمله می‌توان «پیراهن سیاه» Black Shirt (1933) ، «كهنه پرستان» Old Guard (1935) اثر بلازتی ، «محاصره آلكازار» The Siege of The Alcazar (1940)، «سیپیو آفریكانوس»
Scipio Africanus (1937) ، اثر كارمینه گالونه Garmine Gallone را نام برد.

در «محاصرة آلكازار» سهم ایتالیا در جنگ داخلی اسپانیا با غرور تمام باز نموده شده بود. «سیپیو آفریكانوس» (یا «سیپیوی آفریقایی») فیلم مجلل و ملال آوری بود كه می‌گفتند سناریوی آن را خود بنیتو موسولینی نوشته است. این فیلم می خواست پیروزی ایتالیا در افریقای زمان باستان، امری نظیر نبرد موسولینی در حبشه جلوه دهد. پاره ای از این فیلم در افریقا برداشته شده و پاره دیگر آن در صحنه های عظیم استودیوی دولتی «چینه چیتا» Cinecitta ، و یكی از پرخرج ترین و عظیم ترین ـ و در عین حال پوك‌ترین ـ فیلمهای تاریخ سینما از كار درآمد. ناقدان از نشان دادن تیرهای تلفن روی تپه های امپراتوری روم، و ساعتهای مچی رو دست سربازان روی،‌ و پوكی گیج كننده صحنه های عظیم فیلم، لذت فراوان بردند.

و...

قیمت فایل فقط 19,500 تومان

خرید

برچسب ها : تاریخ سینما , جنبش نئورئالیسم , جنبش نئورئالیسم ایتالیا , نئورئالیسم , نئورئالیسم ایتالیا , خلاصه مقاله فراز و فرود جنبش نئورئالیسم ایتالیا

نظرات کاربران در مورد این کالا
تا کنون هیچ نظری درباره این کالا ثبت نگردیده است.
ارسال نظر